fenerbahçe'ye tarigî galibiyeti şenol, hüseyin ve aydın'ın golleri sağladı
necmi tanyolaç izmir'den bildiriyor
izmir, şampiyon fenerbahçeyi selâmlıyordu... izmir, onbir sarı - lâcivert formalı delikanlıyı selâmlıyordu... on bir sarı - lâcivertli delikanlının unutamıyucakları bir coşkunluk gösterisi idi bu... orghabizatör yoktu. halk öyle istemiş, galiplerin mücadelesini bitişte değerlendirmiş, coşmuştu. kısaca sökelisi, ödemişlisi, bergamalısı, manisa'lısı, denizlisi, aydınlısı ve izmirlisi ile o koca ege, fenerbahçe için ayağa kalkmıştı.
sonra... onbir sarı - lâcivertli delikanlı tribünlerin önüne gelerek şampiyonluğun ilk heyecanını yaşayan onbinlerce insana teşekkür ettiler. ellerini kaldırarak ve«sagol» diyerek.
şimdi onbir sarı - lâcivertli delikanlıyı tribünlerde dalgalanan bu heyecan seli stadın hertarafına götürüyordu... her yerde, aynı coşkunluk hergrubun önünde ayni sevgi fırtınası. şampiyonlar kervanıalsancak
stadını dolaşıyordu. bir ara altay taraftarlarının toplandığı tribünün önüne gittiler, onları da selâmladılar. bir fırtına da orada koptu. altaylılar, şampiyonları alkışlıyordu.
sonra... sarı - lâcivertli renkli flâmaların boy boy yükseldiği tribünün önüne sürükledi o heyecan seli onları.
sonra... halk çıkmıyordu stadyomdan, fenerbahçe de sökelisi, ödemişlisi, manisalısı, denizlilisi, balıkesirlisi ile bütün bir ege'nin efe çocukları ve mithatpaşanın vefakâr sâkinleri bir olup bir coşkunluk bombası daha patlatacaklardı! daha... daha...
sonra... fenerbahçe alsancak stadında bir tur daha yapacaktı. bu kaçıncı şeref turu idi bilmiyorduk..
sonra... onbir sarı - lâcivertli delikanlı yine kollarını tribünlere kaldırarak koşar adımlarla soyunma odasına giden kavşaktan kayboluverdi gözden. bu, öylesine görülecek bir şeref turu idi ki, bu şeref turunu görmiyen istanbullu seyirci yüz yıl üzülse yeri idi.
sonra... 20 dakika evvel şampiyonluğun ilk zafer toplarını patlatan alsancak'ın tribünlerinde ve sert oyun sahasında şampiyonluğun yankısı ile şampiyonların ayak izleri kaldı...
halbuki fenerbahçe bu heyecanlı ve muhteşem anların yaşandığı sahaya nasıl endişeli çıkmıştı bir bilseniz. heyecan sabır dağlarını aşmış, yılın maçına seyirci olacaklar oyuna birkaç saniye kala göğüslerinin sol tarafını yoklamışlardı. ya fenerbahçe kaybederse, diye ve hafif bir imbat rüzgârı tribünleri yalarken fenerbahçe fırlayıverdi sahaya. heyecanlı gozüküyordu futbolcular. fenerbahçe bu heyecan, bu korku bitsin istiyordu. burası alsancak değil mithatpaşa idi şimdi. bu münakaşa kabul etmez seyirci üstünlüğü açık konuşmak lâzım fenerbahçe için böyle bir kader maçında avantajdı. buna rağmen adaylar alsancak'ın krallarına karşı sinirli ve tutuk girdiler maça, ilk akını altay defansı rahat durdurdu. altayın ilk hücumunda da fenerbahçe müdafaası karmakarışık oluverdi. ismail dağınık, ismailin küçüğü endişeli, osman savruk, hüseyin dağınıktı. bir ali ihsan parlıyordu içlerinde. nailin girişi dördüncü dakikada alinin kalesini zorlamış, fakat tehlike orada kalmıştı. sarı - lâcivertli takım dikkatli oynamaya gayret gösteriyor, ama bu düzen içerisinde dahi korkudan tirtir titriyordu. bu mağtûp edilmez gibi gözüken korku tam 10 uncu dakikada sona erecek ve şenol birolun ceza sahasına yuvarlayıp yüksele kadar giden topun yükselden geri gelişinde «hayatının maçına çıkaran» varol'un iddiasını sert bir vuruşla bitiriverecekti. şenolun altı pastan attığı gol ile fenerbahçe'nin aylardır özlediği şampiyonluğun ilk rüzgârı esiyor ve altın golün sahibi gidip birol ile yükseli kucaklıyordu.
ne var ki, 1-0 galip durumda oynayan fenerbahçe 23 inci dakikadan sonra duruvermişti. bu durgunluk şampiyon adaylarına şampiyonluğun zorlandığı unutulmaz bir 15 dakika geçirtti. bu onbeş dakikanın hikâyesini altaylılar yazıyordu. düzelmişti altaylılar iki açık vızır vızır giriyor, nazmi, ismailin yanından kaçarak ilk şansını kullanıyordu. bunu nailin enver'den aldığı topla f. bahçe kalesine dalışı takip edecek, kaleci ali kurtarılamayacak bir köşeden golü kornere itecekti. bu arada genç kaleci alinin maçı başlıyordu. korneri kurtarıyor bir kurtarış daha yapıyor. fencrbahçe kendi defansında yığınak yapıyor ve fenerbahçeye şampiyonluğun en iyi oyununu oynatmaya çalışan birol tekrar kumanda mevkiine geçiyordu. fenerbahçe devreyi bu fırtınalardan sonra birolun hazırladığı pozisyonlarla sürükledi. şenol, aydın ve şerefin yerine geçen hüseyin yüksel sert dalışlarla gözükmeye başlamışlardı.
şampiyonluk fenerbahçeye tam 41. dakikada geldi. bir tarihi andı bu. hüseyin şenolu ceza sahasının üzerinde fevkalâde ters bir kafa vuruşu ile sağdaki boşluğa düşürdüğü topa girdi, rakiplerini geçti. altay defansında bu akını durdurabilecek tek adam olarak varol kalmıştı. hüseyin «şampiyonluk» pozisyonunu kaçırmamak kararında idi anlaşılan. bir aralık varol geldi üzerine halbuki uzaktan bakanlar ikisinin dar bir mesafenin iki ucunda münakaşa ettiğini sanırdı.
hüseyin kaçırmadı fırsatı. «hayatının maçına çıkan» varolun üzerinden boş filelere sallayıverdi. top tesadüfen garip bir cilvesi siyah -beyazlı benekli top kalenin düzüne inerken stadyumda şampiyonluk gösterileri başlamıştı. bir mücize olmadığ1 takdirde fenerbahçe bu sahadan, bu kadar iddialı konuşup bütün bir oyun müddetince on beş dakika futbol oynıyabilen altayı mağlûp ve mahçup ederek ve tabii şampiyon olarak çıkıp gidecekti.
her hattı ile düzelen fenerbahçenin havası ve altayın hali bunu gösteriyordu...
dediler ki; devre bitmeden, beşiktaş - istanbulspor maçından sonra beşiktaş futbolcularına direktif vermiş soyunma odalarında bekliyeceklermiş. siyah - beyazlılar, fenerbahçe işini bu kadar çabuk bitirmeseydi şampiyonluğun öteki heyecanlı ucu beşiktaşlı futbolcular mithatpaşanın soyunma odalarında şampiyonluğun müjdesini kimbilir ne kadar bekliyeceklerdi, bilinmez. ama rahatça ifâde etmek gerekir ki fenerbahçenin hele o ikinci devredeki fenerbahçenin ne beklemeye ne de bu elindeki şampiyonluğu bırakmaya tahammülü yoktu. aceleci şampiyon ikinci devrenin 7. dakikasında bu zor maçı kilitleyiverdi. şimdi sıra aydında idi. şenol, yüksel ile paslaşarak altay ceza sahasının önüne kadar geldi ve bir anda topu aydın’a uzattı. aydın girdi ve varolun kurtaramayacağı bir şutla şampiyonluğun kapılarını beşiktaşın yüzüne kapayıverdi fenerbahçe rahat şampiyonluğun demir parmaklıklarının gerisinde sâkin, güvenli bir tempo ile resitaller veriyordu. bir şampiyon gibi... iyi bir şampiyon gibi... kuvvetli bir şampiyon gibi alkışlanarak, sevilerek teşvik edilerek. işin bundan sonrası böyle geçti. fenerbahçe için ve altay bükemediği eli öpüyordu böylece.
