1-1. iki tarafın da memnun olması gereken sonuçtu.
fenerbahçelilerin memnun olması lâzımdı, çünkü favori gösterildikleri bir maçta, beklemedikleri kadar zorlu bir onbir bulmuşlardı karşılarında ve pek çabuk düştükleri yenik durumdan gene çabuk kurtulmuşlardı. ama, maçta, hele ilk devrede öylesine tehlikeler içinde yüzmüşlerdi ki, karaya çıktıklarında ellerinde kalan bir puana da memnun olmaları gerekirdi. «namağlûp» ünvanları gitmemiş ve nihayet en yakın rakiple aralarındaki puan farkı da eksilmemiş ti.
beşiktaşlıların da memnun olması gerekti 1 - 1 den... tecrübeli, kuvvetli, favori gösterilen bir rakip önünde hiç boyun eğmemiş, hattâ zaman zaman sahanın hâkimi olmuşlardı. hiç değilse ilk puanı kaybettirmişlerdi ya fenerbahçe'ye.. sonra da canlı gayretleri ile endişeli taraftarlarına ilerisi için hayli ümit vermişlerdi. çoğunluğun «yenilirsiniz» dediği bir maçtan yenilmeden çıkmış olmak. beşiktaşlılar için memnunluk yaratmalıydı.
haaaaa bir de... memnun olması gerekenler çamura bulanmış bir sahada koşuşmak zorunda kalmayan 23 futbolcunun tamamı ile ıslanmadan, titremeden bir maç seyretmek bahtına erişen açık tribün çilekeşleri idi. insanoğulları sahayı düzeltemeyince. tanrı havayı düzeltmiş ve «büyük maç» a yakışan atmosferi hazırlamıştı. hiç değilse buna memnun olmak gerekti.
) 
