kuralların herkes için eşit olarak uygulanmadığı bir futbol düzeninde önce güvensizlik doğar, ardından da herkes paranoyak olur... (mehmet ali çetinkaya, 2021)
bir gün öncekine nazaran daha iyi oynamasına rağmen ankaragücü'nü mağlûğ edemeyen fenerbahçe, liderlik yolunda beşiktaş ile aynı hizaya geldi: 0-0
halit kıvanç ankara'dan bildiriyor
garip şehir şu ankara... liderleri koltukan düşürmek, en büyük zevk burada.. işte fenerbahçe de başkentin bu azizliğinden kurtulamadı ve iki çelme ile liderlik koltuğunda sendeleyiverdi.
evet, demirspor'dan sonra renkdaşı ankaragücü de acımadı fenerbahçeye ve elindeki tek puanlık farka aldı, götürdü.
mevsimin seyirci ve hâsılat rekorlarının kırıldığı maç başladığı gibi biterken ankara'nın politikaya pek düşkün sporseverleri «yok yok» diyorlardı, «böyle lider olmaz. bu oyunlarla şampiyonluk kazanılmaz. ama ötekiler de daha hallice değil. tek başına hiçbiri şampiyonluğa lâyık görünmüyor... iyisi mi, şampiyonluk da koalisyonla dağıtılsın bir kaç takıma...»
bu fantezi, gerçeğin ifadesi idi: fenerbahçe, ankaragücü karşısında, demirspor maçına nisbetle daha canlı, daha derli toplu oynamış olmasına rağmen, bir «şampiyon adayı» hüviyetinde görünmemişti. hele hücum gücü yönünden hiç başarılı olamamıştı ve fenerbahçe ankara'dan yenilmeden dönüyorsa bunu, herşeyden çok müdafaa adamlarının çabasına borçluydu.
hızlı başlang1ç
ankaragücü, hızlı girmişti oyuna. meselâ 10. dakikada hayri’nin yakından şutunu ali zamanında önlemese, sayı tabelâsının değişmesi işten değildi. geçen dakikalar fenerbahçenin açılmasına imkân verdi. ogün - ziya -birol üçlüsü düzgün akıınlarla rakip kaleye inmeğe başlamışlardı. ne var ki, bu akınlar kale önüne geldikçe yavaşlıyor, etkisiz kalıyordu. ankaragücü'nün, özellikle soldan ibrahim vasıtası ile gelişen akınlarında ise, fenerbahçe kalesi ciddi tehlikelere düşüyordu. aslında maçın büyük hareketleri fazla değildi. futbol kalitesi bakımından, iki taraf da iyi bir oyunun kahramanları olduklarını söyleyemezlerdi. ve ille de kahraman aramak gerekirse, bu ünvanı maçın 65. dakikasında ankaragücü kalecisi yunus'a yakıştırmak doğru olurdu: soldan şandellenen topta ogün’ün pek yakından, hem de sert şutunukurtaran, bunun ardından aydın dan gelen ikinci şutu da çelen yunus, maçın kaderinin değişmesini önlemişti.
son 15 dakikada fenerbahçe’nin baskısı iyice artacak, ama başta yıldırım olmak üzere müdafaanın kestiği, ilerde de birol'un hazırladığı pozisyonlar hucumun son adamları tarafından değerlendirilemeyecekti. ancak ayni sözleri bir ölçüde ankaragücü için de tekrarlamak gerekir ve bu da, maçın niçin 0-0 kapandığının en doğru özeti olur.
) 
