sen cumartesi gününe kadar fenerbahçeye ezeli rakip, şampiyonluğa ortak ol! cumartesi günü alacağın bir maçı ver. fenerbahçe beykozu yensin, şampiyon olsun. pazar günü da kalk milli lig şampiyonu fenerbahçeyi yen!
hangi galatasaraylı, galatasarayın milli lig şampiyonu fenerbahçe ile maç yapacağını düşünürdü ki?
galatasaraya maçı kazandıran sebeplerin başında finali bir gün evvelden kaybedişinin rolü büyüktü... hırslı çıkmışlardı sahaya sarı - kırmızılılar... maçın başından itibaren üstünlüğü almışlardı. ferd olarak da, takım olarak da rakiplerinden ağır basıyorlardı. onları seyrederken şu kanaate vard'k: «şampiyonluk geri gelmeyeceğine göre, galip biz olalım..»
galatasaray bu arzu ve hırsla maçı sonuna kadar götürdüğü içindir ki, şampiyon fenerbahçe sahada tutunamadı.. hattâ. galatasaray oyuna girişindeki canlılığı, oyunu kontrolüne alışı ve aman vermez müdahaleciliği ile ölü mevsimde değil, mevsim ortasındaki günlerinden birindeydi âdeta...
fenerbahçe ise şampiyonluğun verdiği rehavetle işi ciddiye almadı. futbolcularda beykoz maçının hırsı. iddiası ve sürati yoktu. rakibin yırtıcı temposu da, bu şartlarla yan yana gelince sahada futbol oynayan takım sadece galatasaray oldu...
galatasaraylılar dün hakikaten bir prestij maçı oynadılar. kulüpleri kulüp haline getiren taraftar sevgisine inançları büyük olduğu için. evvelâ onlar için oynadılar. maçtan sonra galatasaraylıların selâmladığı galatasaray tribünündeki coşkunluk, bu gönül alı, verişinin bir devamıydı...
hâsıl. cumartesi günü fenerbahçelilerin, pazar günü ise galatasaraylıların iyi hâtıraları arasına girdi.
hep beraber şampiyonları ve galipleri selâmlayalım!
