oyuna çekingen ve telâşlı bir tempo ile giren sarı - kırmızılı takıma şampiyonluk yolundaki lüzmmlu 2 puanı birinci devrede santrfor oynayan suat kazandırdı
necmi tanyolaç
korku galatasaray'ın şampiyonluk ümidini ayakta tutan üç büyük puandan birini dün az daha götürüyordu...
bu maçı gördükten sonra söyleyeceğimiz söz şudur: galatasaray şampiyonluğu kaybederim korkusunu yenemezse hakikaten kaybeder... sarı -kırmızılı takımı bekleen dört takımdan en evvel yenilmesi gereken «belalı» rakip korkudur.
zevksiz ve hareketsiz geçen dünkü maçın iki, üç mühim hadisesi vardı. birincisi galatasarayı ilk merhalede iki puana yaklaştıran gol. suatın ahmedin ceza atışını takip edip iki kişinin arasından zorlukla çektiği bu gol şutu için «suat bütün hatâlarını affettirdi» demek gerekecekti...
ikinci büyük hadisenin kahramanı turgaydı... oyunun tam 71. dakikasıydı. izmirspor solhafı irfan topu galatasaray defansının ortasındaki boşluğa indiriverdi. topa giren santrfor ibrahimdi. daldı ve şutunu çekti. galatasaray taraftarlarının bu pozisyonu nasıl takip ettikerini artık allah bilir. gol oldu olacak derken belki de bu topla birlikte şampiyonluğu da kurtarmuş oluyordu.. beriki acemiydi, şutunu yerden atsaydı. şu, bu. ama karşı tarafta da hani kaleci vardı ve çıktı, bir ümidin bir anda yıkılıp, gitmesine dur deyiverdi.. zaten, orta sahada kısa ve seri paslarla çalışıp, bir varlık gösteremeyen izmirspor'a gelen tek gol fırsatı da bu oldu. bunun dışında futbolu alakadar eden bir şey bulmak zordu dünkü maçta..
