galatasaray kalesinde turgay, orta sahada kadri-suat, ileride isfendiyar ve efsane metin oktay. nereden baksanız deve dişi gibi bir takım. ama biz de 60/61 sezonunu çok iyi götürüyoruz. o maçta unutulmaz kahraman rüzgarın oğlu zeynel soyuer. adeta dağıtıyor cimbomu... o sezonu, şampiyon fener'in ardından 1 puan farkla ikinci kapatan cimbom karşımızda direnemiyor. zeynel'in gençlik parkı tarafındaki kaleye maraton köşesinden attığı golle açılıyor maç. sonra tutulmuyoruz. eziyoruz. rakip kalemize bile inemiyor, stad ise adeta inliyor. tribünlerde çok fazlayız. maraton yine bizim, keza kapalı da öyle ama kale arkalarında da gövdeyi gösteriyor gençler taraftan. maç 3-0 bitiyor, işin ilginç yönü o günkü maçlarda fener evinde istanbulspor'a 1-0. beşiktaş ise izmir'de izmirspor'a 2-1 yenik. staddan coşku ile ayrılıyoruz. yolda babam bana keyfimi bozan haberi veriyor: izmir'e taşınacağız!
kader... üzüntü içinde eve dönüyorum ve kimse beni teselli edemiyor. o sıralarda ankara koleji'ne girmişim, keyfim yerinde, arkadaşlarım, semtim, kentim. 90 dakikalık mutluluk gözyaşı ile bitiyor.
) 
