90 dakika boyunca enerjiler çarpıştı, fakat gol olmadı. milli ligin üçüncü ve dördüncü sıralarını averajla işgal eden ankara ve istanbul’un bu enerjik iki takımının mücadelesi vasatın çok üztünde idi.
top iki kale arasında mekik dokuyor, her an gol tehlikeleri göze çarpıyordu. ilk ve en büyük fırsat 11. dakikada kaçtı. orhan’dan oral’a ondan da zeynel’e gelen topu siyah – kırmızılı solaçık ismail’den söktü ve on pasa kadar sokuldu. çektiği şut sıtkı’ya çarptı. yordan uzaklaştırdı. gene zeynel daha musait bir gol pozisyonunu bir frikik atışı sonunda şahsi gayretiyle yaratacak, üstelik yordan’ın çelmesine rağmen şutunu çekecekti. meşin yuvarlak yan ağlara çarpıyor ve maçın kaderini değiştiriyordu: (dak. 32). ancak sarı – siyahlıların da bu devrede kaçırdıkları müteaddit pozisyonlar yabana atılamazdı.
ikinci devre birincisi kadar süratli ve zevkli geçmemekle beraber, kalite hiçbir zaman vasatın altına düşmedi. orhan’ın 52. dakikada sıtkı’nın kucağında kalan ve tugay’ın 73. dakikada auta giden şutlarından başka gol pozisyonuna yaklaşacak hareket göze çarpmadı ve maç golsüz berabere bitti.
) 
