daha önce defalarca tribünde galatasaray maçı izlemiştim. hatta olimpiyat stadında oynanan ve 2-2 sonuçlanan maçtada stattaydım. ancak ali samiyen'de fenerbahçe ile oynamak bambaşka birşeymiş. her galatasaraylının yaşaması gereken bir deneyim. bambaşka bir durum. çok sakin maç izlemesemde kendimi kaybedecek duruma asla gelmemişimdir (arsenal ile oynanan kupa finalini ayrı tutuyorum. zira kalp atışlarım iyice yavaşlamıştı o zaman) golden önce ümitin vuruşu direkten döndüğünde 3-5 saniye zaman durdu. nonda golü attığında ise kendimi yaklaşık 5 sıra aşağıda buldum. yanımdaki arkadaşım nasıl olduysa oda 3 basamak yukarıdaydı. yerlerimize geçip birbirimize sarılıp ağladık. inanılmaz bir atmosfer akıl erdiremediğim bir coşku. iyiki fenerbahçe var iyiki bu rekabet var. yoksa bu heyecan ve coşkuyu yaşamamızın mümkünatı olmazdı.
