ilk basımı 2004 yılında olan halit kıvanç'ın "futbol! bir aşk..." kitabından;
ölüm-kalım mücadelesinin ikinci gününde çok ilginç bir maç daha doğrusu yıllardır bekleyen bir rövanş vardı. 1974 dünya kupası finalinde almanya, 2-1'lik galibiyetle kupayı hollanda'ya bırakmamıştı. tam on altı yıl sonra, iki takım gene bir dünya kupası maçında karşı karşıya geliyordu. almanya-hollanda maçına, ev sahibi italyanlar ise bir küçük milan-inter maçı gözüyle bakıyordu. öyle ya, gullit, van basten ve rijkaard, milan'ın hollandalı yıldızlarıydı. alman takımında yer alan klinsmann, matthaeus ve brehme de, inter'de oynayan aslardı. milano şehrinin iki takımının küçük bir çarpışması gibi görünen maçın aynı kentte oynanması da, ayrıca ilginç bir rastlantıydı.
oyunda ilk golü kimin nasıl atacağı merakla beklenirken, iki takımdan birer futbolcunun daha 22. dakikada oyundan atıldığını görmek şaşırtıcıydı. arjantinli hakem loustau, birbiriyle tekmeleşen völler'le rijkaard'a kırmızı kartını gösterince, iki takım da on kişi kalıyordu. sonrasında zaman zaman futbol resitali seyredilecek, zaman zaman da sinir harbinin başka görüntüleri yaşanacaktı. aşırı gerginlik, golü geciktirmiş, ilk yarı 0-0 kapanmıştı. ikinci kırk beş dakikada alman takımı, özellikle matthaeus'un orkestra şefliğiyle oyuna ağırlığını koyacak 50. dakika oynandığı sırada da klinsmann'ın golüyle gülecekti. hollanda'nın buna karşılık verme çabası arasında, brehme uzun yıllar unutulmayacak bir golün kahramanı oluyor; nefis vuruşuyla gönderdiği topu, usta kaleci van breukelen kurtaramıyordu. hollanda için şeref sayısı şansını ise bir penaltı kararı getirecek, maçın son dakikasındaki bu penaltıyı koemann güzel bir vuruşla gole çevirecekti. on altı yıldır bekleyen rövanş, 1974'teki gibi 2-1 bitecek ve gene 1974'teki gibi, kazanan alman takımı olacaktı.
