şampiyonlar ligi’ndeki 6 maçta adeta dayak yemelerine rağmen dönüşlerde 14 puan toplamayı bildiler. arjantinlilerden beklenen verimi alamamalarına rağmen geçen sezonun üstüne 2 puan koydular. ikinci devre devler ligi derdi olmayan bursa, ön tarafa iki de iyi alternatif bulabilirse, ligin yine sakin gücü olmaya aday… bursa’nın başarılı hocası sağlam, geçen sezon şampiyonluğa giderken hemen hiç sakatlık sorunu yaşamamış, ileri dörtlüsünü de hep volkan-batalla-ozan-turgay(sercan) olarak kurabilmişti. yaz transfer döneminde o bölgeyi çeşitlendirmek için bursa’ya arjantinliler getirildi, ama yarım ınsua hariç güney amerikalılardan hemen hiç verim alınamadı. nunez ve steinert sıfır, stepanov, ınsua ve svensson da sadece dönemsel katkılar yapınca bursa’da iş yine şampiyon kadroya düştü. 17 lig, 6 avrupa ve 2 kupa maçını hemen hemen yine aynı 13-14 oyuncu götürdü. ilk yarıda vederson 24, ozan ve sercan 23, ıvankov ve ömer 21, batalla, turgay ve ergiç 20’şer maça çıktılar. tabii diğer avrupa yarışçısı beşiktaş’ın revirinde yatak kalmazken, bursa’nın bu sezon da yine çok az sakatlık sorunu yaşamasının tesadüf olmaması gerek. bursa’nın bu dayanıklı kadrosu, ligdeki istikrarlı performanslarıyla geçen sezonki başarının tesadüf olmadığını şüphesiz gösterdiler, ama esas gösteriyi 6-1’lik valencia hezimetinin ardından bursa’da yaptılar. 29 kasım pazartesi gecesi kayseri önünde özellikle ikinci yarıda kurdukları baskı, ligin en zor pozisyon veren takımına karşı attıkları 18 şut, son çeyrekte rakibi adeta bayılttıktan sonra bulunan 2 gol şunu da gösterdi: bursa hâlâ hemen hemen aynı bursa. eğer volkan’ın inönü’deki kırmızı kartı gibi sürprizler yaşamazlarsa yine ligde her takımı yenebilecek güçteler. ve yine şampiyonlar ligi biletinin en güçlü adaylarından biriler.
satır başlarıyla bursa ilk yarının yıldızı ibrahim öztürk kaledeki güvensizliğe rağmen bursa’nın hâlâ az gol yiyor olmasındaki sır savunmada. ömer de çok iyiydi, ama kulübeden gelip ibrahim olgunluğunu/istikrarını göstermek, her babayiğidin harcı değil.
en çok yükseliş gösteren serdar aziz ömer, ibrahim ve stepanov gibi 3 süper rakibi varken formayı kapan serdar’a ancak şapka çıkartılır. sadece sarı saçlarıyla değil, soğukkanlılığıyla da bir “1990 dünya şampiyonu alman stoperi” tadı hissettiriyor.
en çok düşen dimitar ıvankov gerek geriden acemi oyun kuruşları, gerekse uzaktan gelen şutlardaki basit hatalarıyla geçen sezonu aratıyor. ikinci devre formasını yavuz’a kaptırırsa bana sürpriz olmayacak.
en iyi transfer gökçek vederson valencia ve trabzon gibi iki kritik maçta yaptığı büyük hatalara rağmen, bütün yeni transferler berbat performanslar gösterdiği için, kötünün iyisi o.
en kötü transfer leonel nunez çok sayıda rakibi vardı, ama burun (pardon göbek) farkıyla ödül ona gitti. 26 yaşında bir oyuncunun bu kadar kilolu, isteksiz, rahat ve ağır olmasını insan anlayamıyor.
anahtar sayı 37 geçen sezon fair-play ligini de şampiyon bitiren bursa, bu yıl gördüğü 37 kartla sıkıntılar yaşıyor. antalya önünde kirita gereksiz faulüyle neredeyse 2 puanlık, beşiktaş önünde volkan 3 puanlık hatalar yaptılar. ikinci yarıda bu hatalar tekrarlanırsa, telafisi pek mümkün olmayabilir.
dezavantajı bursa’nın en önemli dezavantajı özellikle gerideki grubunun yüksek yaş ortalaması. hemen hepsi 30’larda dolaşan ali, mustafa, ömer, ibrahim, vederson, ergiç, hüseyin, ınsua grubunun müsabaka sonlarında enerjilerinin düşmesi sıkıntıya neden olabiliyor.
avantajı olgun takım endişesini bir miktar azaltan enerjiyse altyapıda. ismail odabaşı ve serdar aziz rotasyona girdiler, eğer kontrat sorunları çözülürse muhammet’le eren de sıradalar.
transfer projeksiyonu ertuğrul sağlam’ın sezon başında yapmak istediği şey, ileri beşlisine alternatifler üretmekti; muhtemelen devre arasında da amaç volkan-ozan-batalla-turgay-sercan’ın ikisi formsuz olduğunda oynayacak iki adam bulmak olacak.
