son izmir maçımızdan dönüyoruz. uçakda yanımdaki boş koltuğa metin geldi oturdu. «baba» dedi «size içimden gelen bir şey söylemek istiyorum amma, şimdiye kadar benim hiç büyük lâf ettiğimi işittiniz mi ilkönce siz söyleyin de rahat başlıyayım sözlerime»… «hayır metin» dedim «sen çok büyük işler başardın, fakat âslâ büyük konuşmadın ve böbürlenmedin»…
metin «öyleya baba, ne olur aramızda kalsın. fenerbahçe maçımızdan hiç korkma, açık farkla kazanacağız maçı» dedi. ve sanki pek utanılacak bir lâf etmiş gibi alnı terden boncuklaşarak ve yüzü kızararak yanımdan kaçtı gitti.
