ilk basımı 2008 yılında olan harun çelik'in "bize her yer trabzon" kitabından;
bazen anlatılan şey çok kısa, ama anlattığı şey çok uzundur. mesela serkan bozyiğit'in babası da zıplayabiliyormuş, bunu biliyorum?
babamın zıplayabildiğim öğrendim...
2006-2007 sezonundayız, babam bana sürpriz yapıp kendi sahamızda oynayacağımız trabzonspor-beşiktaş maçına bilet almış... tabi çok sevinmiştim maça gideceğime. çok sevinmiştim sevinmesine ama maça gittiğimizde, takımımız maçın başlarında 0-2 geriye düşünce moralim bozulmuştu.. ikinci yarı başladığında ise durum tersine döndü, maç önce 1-2 oldu ve derken 2-2'ye geldi...
sevinçten havalara uçuyordum. ve takımımız 3-2 öne geçince bir de ne göreyim, babam resmen zıplıyordu. evet, ben daha önce ömrü hayatımda babamı hiç zıplarken görmemiştim. evet ama işte zıplıyordu, babamın zıplayabildiğim öğrenmiştim. hatta devamı da var: babam bana öyle bir sarılmıştı ki, babamın bana hiç böyle sarıldığını hatırlamıyorum. babamı bile sıçratan ve bana sımsıkı sarılmasına sebep olan trabzonspor'umu çok seviyorum. trabzonspor sen neler yapıyorsun böyle...
