bir gün alsancak’ta galatasaray’la oynuyoruz, kalecimiz rahmetli altan santepe. ilk yarı 1-0 önde bitirdik, ikinci yarı başladı. korner atışı oldu, metin abi yükseldi çaktı kafayı. boyu benden kısa, benle kafaya çıkıyor. o hâlâ havada, ben yere inmişim, abartı gibi geliyor ama gerçek. durum 1-1 oldu. bir korner daha, kadri aytaç çaktı bu sefer kafayı, 2-1. biz bir dağıldık, durum oldu 5-1. kapalı tribünün önünde, taç çizgisinde metin abi’nin ayağında top. metin abi topa vurur gibi yapıyor, ben zıplayınca topa basıyor. biraz dalga geçiyor yani. ben döndüm, kaleme doğru yürümeye başladım. arkamı döndüm, “metin abi, şu yaptığın ayıp, sana hiç yakışmıyor” anlamına gelen sessiz bir tavırla bizim kaleye yürümeye başladım. metin abi o topu kale arkasına doğru yüksekten vurup dışarıya attı. ondan sonra kulübeye doğru döndü, elini kaldırdı ve maçı terk etti.
) 
