2008-2009 sezonunda gençlerbirliğimin tribünde izlediğim ilk maçı..
sömestr tatili için 2 haftalığına geldiğim ankara'da, galatasaray maçının cuma günü oynatılması ve ligin 17. haftasının ocak ayına atılması sebebiyle 2 iç saha 1 deplasman niyetiyle gelsemde, sadece bu maçla yetinmek zorunda kaldım. bilet fiyatlarının normalden yüksek olmasına rağmen yaklaşık 5000 gençlerbirliği ve 1000 kadar sivasspor taraftarı vardı tribünlerde. tribünler gibi takımımızda maça fırtına gibi girse de hem forvetlerin beceriksizliği hem de hakemin 10. dakikada sivas'ı 10 kişi bırakıp penaltıyı vermeye cesaretinin yetmemesi beklediğimiz golün gelmesine engel oldu. 0-1, 1-1, 1-2 derken bizimkiler sanki ilk yarı o şiir gibi topu oynayanlar sanki onlar değilmiş gibi topu şişirmeye başladılar. zaten o anda maçın dönmeyeceği içime doğmuştu.
buruk sevinçlerin günüydü benim için.. onca zaman sonra maça gelip, dostlarımla görüşmek, gençlerbirliğimi desteklemek bir yana, yenilmek ve maç sonunda aybaba'nın el-sakayı hedef alan ırkçı sözleri..
maç sonu dostlarımla gidip içip, eğlenmek bir yana, içkiyi biraz fazla kaçırıp gecenin sonunu berbat etmek öte yanda..
buruk mutlulukların günüydü 21 aralık 2008..tıpkı son 1 yılda yaşadığım her mutluluk gibi..
