maçtan önce klasspor için bir yazı kaleme almıştım ve antep'i evinde 20 yıldır yenemediğimizi ve artık yenmemiz gerektiğini düşünüyordum. helel ki ilk 6 hafta sadece 2 puan alan bir antep vardı karşımızda. biz ise bir önceki hafta ankara'da çok iyi bir oyunla ve net bir skorla antalyaspor'u 3-0 yenmiştik...
maçın daha 12. dakikasında sol kanadımızdan gelişen bir atakta, antepli oyuncunun adeta elini kolunu sallayarak gelip yerden ortaladığı topun filelerimize takılmasına şaşırmıştım. ardından hurşut'un kazandırdığı penaltı ile biraz moral bulduk ama soner topu akleciye nişanlayınca saman alevi gibi söndük. birkaç ataktan sonra maç orta saha mücadelesine döndü. ilk golün aynısından bir tane daha yiyp soyunma odası yolunu tuttuğumuzda zaten iş işten geçmişti...
ikinci yarı antep bir gol daha buldu ve güle oynaya 3 puanı kazanmış oldu...
bir önceki hafta antalya maçından sonra söylediğimiz "takım iyiye gidiyor" sözleri de bir anda yanıp kül oldu böylece...
bir yandan bu kadar kolay gol yememeliyiz, bir yandan da skor ne olursa olsun takım olarak sağlam durmalıyız. yoksa en ufak sıkıntıda maç kopup gidiyor ve bir türlü geri dönüşü yakalyamıyoruz...
