70lerde mudanyaspor'da sağ bek olarak forma giyen kayınpederim muammer çevik ile birlikte mudanyaspor lokalinde izlediğimiz maç.
maçın daha 11. dakikasında galatasaray golü bulunca ve ardından birkaç pozisyon üretince babama, "galatasaray 5 yapar bu maçı antalyaspor da hiç iş yok" dedim. fakat antalyaspor'un 32. dakikada bir serbest vuruşta çok rahat bir şekilde havalandırdığı topu joseph ngwenya "çok rahat" bir şekilde galatasaray filelerine gönderince maçın tadı değişti.
galatasaray sürekli pas hataları yapmaya başladı. antalyaspor bir yandan sert müdahalelerde bulunuyor ama bir yandan da pozisyon üretmeye çalışıyordu. ilk yarı 0-0 bitti. ikinci yarının ortalarına doğru antalyaspor inanılmaz 2 gol kaçırdı. ardından da "klasik anadolu takımı" hüviyetine bürünüp 11 kişi defansa çekildi. bu arada galatasaray baskı kurup sürekli ataktaydı haliyle. biraz antalya kalecisi ömer çatkıç'ın kurtarışları biraz da şans vs derken antalyaspor maçı 1-1 beraberlikle tamamladı.
ama dışarıdan bir seyirci olarak galatasaray'ın oyununu hiç beğenmedim. çok fazla top kaptırdılar. doğru dürüst pozisyon üretemediler vs. antalyaspor ise biraz daha akıllı oynasa ve 11 kişi gömülmese galatasaray'dan 3 puanı çok rahat alabilirdi ama 1 puan onlara daha cazip geldi anlaşılan...
) 
