eskişehirspor o dakikaya kadar bastırmış, devamlı gol aramıştı… ama ne yazık ki, o dakikada herkesin hepimizin başları önüne düştü… çünkü, eskişehirspor gol ararken ümit edilmedik bir darbe yemişti…
«bu iş burada bitti» dedik.. «eskişehirspor’a yazık oldu» dedik… «olmamalıydı» dedik.. «bu kadar şanssızlığa pes» dedik..
işte biz bunları derken santra yapıldı.. doğan kapto topu, bir orta, ilk defa rodri’nin hatâ yaptığını gördük.. top üzerinden aştığı anda. fethi de çakmıştı golünü…
«keşke bu gol daha erken atılsaydı. geç kaldık» diye düşünüyorduk. yâni sevinemiyorduk bir türlü…
eskişehir. bastırıyor bastırıyordu.. aradan dört dakika ya geçmiş, ya geçmemişti… ilhan geride bir top kaptı, gitti. gitti. havalandırdı. doğan kafayı çaktı, top gene kaptanın önüne düşmüştü… gene vurdu… fileler havaya kalkarken, bizler de yerimizde duramaz olmuştuk… evet, şans dönmüştü artık…
«ümitlendik…»
ve ümidimiz de boşa çıkmadı… son dakikaya gelip dayanmıştı oyun… hakem düdüğünü ağzına götürmeğe hazırlanıyordu ki, fethi sahanın devi fethi, rodri’ye göstermeden. onun uzanamayacağı tarafa vurdu…
«gol… gol… gol…»
eskişehirspor son anda sevill’yı elemişti.. elemişti ama, biz de, seyirciler de ölmüş ölmüş dirilmiştik…
