adalet'in dün oynadığı daha doğrusu oynamadığı oyunun müstahak olduğu netice, herhalde 2-0'dan çok fazlaydı.
bir takım bu derece dağınık, bu derece ne yaptığını bilmez olabilirdi. muhakkak ki ankara şampiyonu, pek kötü bir gününde yakaladığı istanbul yedincisinden iki gollü bir galibiyet aldığına sevinemiyecek, bir "averaj maçta" ondan sadece iki puanla çıktığına üzülecektir.
demirspor dün ikisi sayılan, ikisi sayılmayan dört gol kaydetti. bu sayılmayanlardan ikincisi (fuat'ın kafayla attığı) mükemmel bir goldü. hakemin yanlış hükmettiği gibi (faul) değil... bunların dışında iki muhakkak golü de adaletin kale direkleri kurtardı. fakat sahada tek takım olarak görünen demirspor, her şeye rağmen, o bariz hakimiyetinin ifadesini başka gollerle değerlendirmeliydi.
maç, ancak vazife zoru ile seyredilecek kadar tatsız, cansızdı. hele sayılan, sayılmayan bütün goller ilk devrede bitip de koca bir 45 dakikaya pek az güzel hareket kalınca... sahanın en iyileri, demirsporun iki yan hafı ile iki golünün kahramı (ankara gol kralı) fikri idi.
