napoli — dünya şampiyonluğu tarihinde ilk kez karşılaşan arjantin ve sovyetler birliği takımlarının ikisi de diken üstünde çıktılar bu maça. yenilen, italya 90’a veda edecekti. hem de daha eleme grubu maçtan bitmeden. bu anlamda iki takımın da daha maçın başındayken kontrollü oynamayı amaç edindikleri gözlerden kaçmadı. savunmalar yerlerini terk etmiyor, orta alanlar kalabalık ve forvetlerde ise sovyetler’den protossov, arjantin’de canigha ileride yalnız oynuyorlardı. ama arjantin’in bir fazlalığı vardı. maradona, canigha’ya daha yakın oynuyor ve arjantin karşı ataklarında batista’dan başlayan kısa üçgenler sovyetler kalesini zorluyordu. protossov’un forvetteki yalnızlığı nın sıkıntısını özellikle sovyetler çok çekti. protossov eski gücünde olmadığı için ayağına atılan topları oyalayıp, arkadaşlarının ataklarda çoğalmasına olanak sağlayamıyordu. kaptırdığı toplarda ise top tekniği çok yüksek olan arjantin, blok ataklarını maradona ile bütünleştirmesi sonucunda tehlike yaratıyordu.
sovyetler atakta çoğalamamasına karşın, maçın başında daha etkili olan taraftı. tıpkı romanya maçında olduğu gibi 3 kez gole çok yaklaştılar. ancak protossov ve aleinikov öylesine formsuz ki, 2 adımdan topu kaleye atamadılar. dünya şampiyonasının finallerine katılmaya hak kazanan bir takımın futbolcularının bu denli basit golleri kaçırması ilginç. ilginç olan diğer bir konu da “2000’li yılların futbolu” gibi iddialı bir sloganı dünyaya yaymış ve başarıyla uygulamış futbolcuların kısa sürede formlarını yitirmeleridir.
arjantin ise her zaman olduğu gibi gene maradona’nın sırtında yürümeye çalıştı ve bu kez başarılı da oldu. 55 bin taraftar arjantin'i desteklerken sanki sahada oynanan sovyetler birliği - napoli maçıydı.
) 
