* futbol tarihimizde yeni bir sayfa, «bologna bozgunu»ndan sonra «mecidiyeköy bozgunu»... orada 1-9-1 oynamış. 6-0 yenilmiştik. burada 4-2-4 dizildik. sonuç yine 6-0... yarım düzine yememek için «numara» mız kaldı mı acaba?
* herşeyden çok, rahmetli ali sami yen'in aziz âatırasına karşı mahcubuz. adını verdiğimiz staddaki birinci fâciada masum vatandaşlar tribünden sahaya dökülmüştü. ikinci ali sami yen stadı fâciasında ise, sahada sapır sapır dökülen. milli takımımız oldu.
* maçtan önce romanya milli takımı antrenörüne rastlamıştık. «sizinle oynayacağız ya, ne haldesiniz diye görmeğe geldim» demişti. maçtan sonra kendisini bulamadım. «acınacak haldeler» diye telgraf çekmeye gitmiş olmalıydı.
* biçare sandro puppo’nun, papa'dan afaroz pahasına camie koşup, ellerini açışından belli idi akıbet... işimiz allaha kalmıştı... ve allah da bu takımımızı yendirmeyecek kadar ilâhi adaletini çiğneyemezdi ya.
* futbolda adam olamadığımızı bir kere daha ortaya koyan dünkü maçtan sonra, adamo’nun meşhur sarkışını değiştirip söylemekten başka çaremiz yok. «heryerde gol var. kale açık herkese... çek bozduralım derken, bu bozulduk 6’ya, boş yine bizim kese...»
) 
