çocuklar hiç ummadığım tam 120 dakikalık bir mücadelen sonra hakettikleri iki, üç farklı galibiyeti elde edemedikleri zaman iyice sarsılmışlardı. kendi kendime «yukarı da allah var» diye mırıldanırken kur'a atacak hakemin etrafında ilerliyordum. birden gözüme doğan'ın dünyanın en saf, en samimi üzüntüsünü ifâde eden yüzü çarpıverdi. bu candan kaderin sahibini kur'aya yollamak istiyordum. zira o, bütün takımın temiz renk aşkının timsali gibiydi o sırada.. fakat şanssızlık gözünü öylesine yıldırmıştı ki; «aman baba ben affet»diyehaykırdı.döndüm. turan'ın aynı safiyet dolu bakışlarıyla karşılaştım. onu kucaklayıp, hakemin yanına getirdim. turan «kafa» diye bağırdı... para atıldı... birden bütün çocuklar yerdeki paranın üzerine kapanırcasına eğildiler... ve birden havalara fırladılar... hak yerini bulmuştu. tur atladık diye çok sevindik. en çok da futbolcularımızın bu oyunda kondüsyonunun şart oluşuna inanıp, bundan böyle daha çok çalışacaklarını vaadedişlerine sevindim. galatasaraylı futbolculara, daha ilk adımımda bana yaptıkları yardım için teşekkürler ederim.
) 
