galatasaray!... seni düşünürken içim, seni söylerken sesim, seni yaşarken elim titrer... neyse ki gazetenin sert çelik harfleri gizleyecekler bu zaafımı. neyseki diyorum, zira bu zamanda bu hissi titreyişleri belki gülünç bulanlar olur. ama kim ne derse desin hep içim, sesim, elim titredi ve titreyecek senin için. hele bu yakınlarda... bir haylidir göremedim seni. aylardır dışardaydım, mecburen göremedim. şimdi içerdeyim, seni uzaktan görmeye dayanamam diye gelemedim. fakat çoktandır sana içimi dökmek için bir vesile arayıp duruyordum. artık bugünden iyi bir vesile olur mu? bugün yeni bir başarının eşiğindesin. bütün türkiye ve bir köşede de ben heyecanla bekliyoruz, tur atlama zaferini. senle geçmiş birçok tatlı hâtıralarımı anıp sana uzaktan sesleniyorum: ileri galatasaray! daima ileri...
) 
