9 mart 1969 tarihinde izmir alsancak stadında oynanan göztepe-bursaspor maçı statta izlediğim ilk maç olması nedeniyle özel öneme sahiptir. 10 yaşındaydım ve babamın görevi nedeniyle izmir narlıdere'de yaşıyorduk. bursa'lı olmamız nedeniyle babam ve birkaç bursa'lı subay ile birlikte gittiğimiz bu maçta açık tribünde erkenden yerimizi almıştık. ilk maçım olması nedeniyle tribünler, kalabalık, seyyar satıcılar, saha, futbolcular kısaca her şeyi dikkatle gözlemliyordum. maç başlar başlamaz göztepe taraftarının bireysel ve toplu tezahüratlarına kayıtsız kalamadım ve ben de bursaspor lehine bağırıp - çığırmaya başladım. sağımız, solumuz, önümüz arkamız kısacası her tarafımız göztepelilerle çevriliydi. haliyle 10 yaşındaki bir çocuğun tek başına yaptığı destek önceleri tebessümle karşılandı ama sonra homurdanmalar başladı. babamın uyarılarına rağmen bağırmaya devam edince iş bir anda ciddiyet kazandı ve az kalsın dayak yiyorduk. maçı göztepe 2-0 kazanmıştı. canımızı kurtardığımıza şükredip skorun ne önemi var demiştik.
not: alsancak stadının zemini 1969 yılında topraktı, maçtan önce ve devre arasında arazöz ile sulanırdı.
