önceki haftalarda izlediğimiz hırslı, coşkulu futbolun -bir önceki diyarbakırspor mağlubiyetinin bir kaza olduğunu düşünerek- patlamaya dönüşeceğine inandığım ancak hezimete uğradığım berbatötesi maçımsı organizasyon. normal bir yenilgi değildi bu. belli ki takım içinde yaşanan bir huzursuzluk tüm şiddetiyle sahadaki oyuna da yansımıştı. bir takımın tüm topçuları "ben niye buradayım" psikolojisinde olur mu be mübarek!
velhasıl, 'kuzey'den angara'ya inerken gençlerbirliğimiz'in harikalar yaratacağı umudunu taşıyorduk ama yol boyu gittik iz boyu döndük...
