kötü gidişe dur diyeceğimiz umudu ile stada gelmiştim. kardeşimle birlikte maratonun en üstündeki düzlükte maçın tamamını ayakta izledim. yanlış anlaşılmasın yer olmadığı için değil. her zaman olduğu gibi, istemediğiniz kadar boş yer vardı. maçta bence yine bir issac klasiği yaşandı. issac bence hiçbir zaman kazanmak için tek umut olarak sahaya sürülmemeli. gol atarsa ne mutlu ama genelde atamıyor. 2, 3 sezondur boliç vakasını yaşıyoruz. 90 dakika tahammül edilecek bir oyuncu olmadığı kanaatindeyim. mağlubiyette en büyük neden olması ve diğer takım oyuncularınında ona ayak uydurmasıyla stat'dan çok sinirli ve boynu bükük olarak ayrıldım. oysa ben yeni bir sayfa açılacak umudu ile gelmiştim.
