kolay değil 7 yıl aradan sonra 1. lige çıkmışız ve düşmeyeceğimize inanmışız. 2004-2005 sezonunun ilk yarısını en az hasarla kapatan kayserispor ikinci yarıya hikmet karaman la dobra dobra girmek istiyordu ilk hafta deplasmanda trabzon spora 3-1 mağlup olduk sonrasında bir galibiyet serisi yakaladık daha sonra beraberlik serisine dönüştü. hiç unutmam yağmurlu bi cumartesi günüydü 5 otobüs dolusu ankaraya gitmiştik. başkentte 23 nisan kutlamaları vardı. son haftalar yaklaşıyor küme düşme potasında ateş bacayı sarmış durumda ve stada girdik staddaki çalan kırmızı şimşekler şarkısı gençlerbirliğine çok yakışıyordu ve bizi baskı altına alıyordu biz kayserisporumuzu tribüne çağırdık (vur kır parçala bu maçı kazan) tezavratlarıyla. maç başladı orta alan mücadelesiyle geçti ilk yarı. 2. yarı kayserispor gökhan ünalla gole çok yaklaştı ama top direkten döndü. gençlerbirliği kanatlardan ortalarla geldi kaleci metin günündeydi. son dakikalar yaklaşıyor 1 gole ihtiyacımız var ama.. ve sonunda son düdük çalıyor. ben inanın göz yaşlarımı tutamadım ağladım hikmet hocanın bu takım küme düşmeyecek sözleriyle teselli buldum. sezon sonunda kayserisporumuz küme düşmedi.
