mac baslamadan once tribunde hic tanimadigimiz bir ankaraguclu abimizle sohbet ediyorduk. siddet uzerine konusuyorduk. ayip, yazik, gunahti canim koltuklari parcalayip sahaya atmak. mac baslayip 2-0 one gecince arkadasimla galibiyeti kafalari demlemekle kutlamanin hesaplarini yapmaya basladik. besiktasi eze eze alinan galibiyetin hakkini vermeliydik. son on bes dakikada yeni yetme ahmet dursun-ersen martin ikilisi cikip maci 3-2'ye getirince kendime hakim olamadim sanirim, bir tekme darbesiyle bir koltuk da ben parcaladim. demek ki yapiliyormus, dedim. o gun bariz fanatik oldugumu anladim.
