tribün dergi sayı 7'de yer alan ezer bihar'ın "tebdil-i mekan ferahlık mıdır?" başlıklı yazısından;
istanbulspor’un en keyifli yanı, şehir dışına çıkmadan deplasman maçına gidebilmekti. bu cümlenin iki anlamı var. ikincisine daha sonra değineceğim. ilki, “büyük takımlar”la yapılan maçlardı. bu maçlarda beni hiçbir zaman yalnız bırakmayan, kopuş sürecinde de beni hiç kınamadan doğal akışımı bulmamda büyük payı olan fenerli dostum izzet’e bu satırlarda teşekkürü bir borç bilirim. biri fenerbahçe, diğeri ise şükrü saracoğlu stadında olmak üzere 2 tane fenerbahçe – istanbulspor maçı seyrettim. ikisi de fenerbahçe tribünlerindeydi (arkadaş sebebiyle). fenerbahçe bu maçların ikisini de kazandı.
