mayıs'ın 2. pazarı.. aynı zamanda anneler günü.. maç öncesi ali sami yen civarındayım...eski açık kombinem gömleğin üst cebinde, üstümde forma var, gömlek de elimde.. telefonda kontor yok, ne valideyi ne de kayınvalideyi arayamamışım anneler günü için.. arkadaşla buluştum dedim ben bi kontor alayım sen şu gömleği al içerde bana da yer tut.. karşıdaki bayide kart kalmamış üstüne internet de yokmuş "yükleyemeyiz" dediler, büfeler "kalmadı" dedi..derken benim jeton o sıra düştü, kombineyi, yani o an için en değerli şeyi stada yolladım arkadaşla.. adamı arıycam kontor yok..hemen bi dükkana girdim, dedim parasını vereyim, acil telefon lazım..neyse bizimkiler girmeden bişeyler yiyelim demişler "daha girmedik" dediler..öyle garip hissettim ki..o an anladım işte şampiyon olacağımızı...
