halit kıvanç'ın 1983 basımlı "gool diye diye" kitabından;
brezllya-arjantin maçı için, "erken final" diyorlardı. "ah yazık oldu, bu iki takım son maçta kupayı almak için karşı karşıya gelmeliydi. şimdi biri elenecek" diyorlardı. "arjantin mi, brezilya mı? diyorlardı. fakat italya sahneye çıkınca, kimsenin diyecek bir şeyi kalmamıştı.
brezilya-arjantin maçı, heyecan ve zevk açısından güzel geçmişti, o kadar... zico, serginho ve junior, brezilya'nın 3-0'lık üstünlüğünü sağlıyorlar, arjantin ise, diaz'la ancak bir şeref sayısına kavuşuyor ve maçı 3-1 kaybediyordu. bir önceki kupanın sahibi arjantin'in bu finaller öncesi futbol dünyasına sürdüğü büyük isim, maradona bir balon gibi sönüvermişti. "pele mi, maradona mı?" diye zorlama tartışma yaratmak isteyenler, seyredince gördüler ki, bu maradona, o pele'nin futbol ayakkabısına krampon bile olamaz, öylesine küçüktür pele'nin büyükülüğü yanında. bir de gol yerine tekme atmaya yeltenince maradona... kendini kırmızı kartla saha dışında buluvermişti.
) 
