halit kıvanç'ın 1983 basımlı "gool diye diye" kitabından;
turnuvanın en ilginç takımı italya idi. üç maçta tek galibiyet alamayan italya bir tek fazla gol attığı ve de bir tek gol fazla yediği için, böylesine komik bir averajla koskoca dünya kupası'nda ikinci tura yükselmişti. uzun ayrılıktan sonra, sahalara dönen paolo rossi'nin de adı bile yoktu o ilk turda... fakat ikinci turla birlikte sanki italyan takımına ve paolo rossi'ye bir sihirli değnek dokunacak, takım da, rossi de öyle bir şahlanacaktı ki... dünya kupası'nı kucaklayana kadar...
yaşlı bearzot hocanın öğrencileri, iki ateş arasındaydı. doğrusu brezilya ile arjantin'in bulunduğu gruba düşen italya'ya kimse şans vermiyordu. "italya çok şanssız... iki devin arasında ezilecek" diyenler, italya'nın o iki devi de ezip geçişi karşısında şaşkınlıktan küçük dillerini yutacaklardı. maradona filan para etmeyecekti ıtalyanlar'a... kurbanlık sanılan italya, kurban niyetine arjantin'in kupa ümidini kesmişti önce... kırk yaşındaki kaleci zoff, arjantin maçının yıldızıydı. inanılmaz kurtarışlarla maradona ve arkadaşlarını durdurmuştu. italyanlar önce tardelli'nin golüyle 1-0 öne geçmiş, sonra cabrini golleri ikilemişti. passsarella'nın enfes frikiki, durumu ancak 2-1'e çevirebilmişti. o kadar... arjantinliler, 2-1'lik yenilgiye mazeret olarak, "italyanlar çok sertti, futbol oynamadılar" diyecek, fakat maçı iz'leyenler bu sudan mazerete gülüp geçecekti italya, o gün arjantin'i silmişti sahadan.
) 
