amigo orhan'ın tribünlerden ayrılmasının ardından eskişehirspor korosu başsız kaldı. bir süre sessiz sedasız, tepkisiz izlenen maçlar zaten inişe geçmiş takımın da durumum uyuyordu. ateşli taraftarların birçok kez maçı döndürdüğü hatırlanırsa tatsız bir haldi bu... ancak futbolun çok sevildiği şehirde yeni bir grubun ortaya çıkması uzun sürmedi. 70lerin sonunda kendisini gösterip 80'lere damgasını vuracak ayder grubunun ortaya çıkışını abdurrahman tuncer anlatıyor:
"hepimizin sevgilisi amigo orhan artık maçlara gelmiyordu ve eskişehirspor seyircisi de üzerine ölü toprağı serpilmiş sıradan bir seyirci görünümündeydi. stad yine doluyordu ama sadece gol sevinçlerinde kendisini gösteriyordu. toplu tezahürat falan yapılmıyordu. zaten takım da eski havasında değildik tam tarihiyle söyleyeyim, 13 ekim 1979'da galatasaray'la maçımız vardı. şu anki ayder tribünün olduğu yer tahtadandı, biz 7-8 kişi oraya gittik. bu portatif tribün genelde boş olurdu. ben, necil ova, varol bülbül, mehmet kaptan,muammer, şoşo, ergin ve yengeç ilhan... takımlar ısınırken alkışlarla gs'li gökmen'i tribüne çağırdık. bir yandan da cim-bom lehine tezahürat yapıyorduk. amacımız açık ve kapalıyı bu hareketimizle kızdırıp bakışlan üzerimize çekmekti. ortada daha ayder diye bir şey olmadığından rakip takımın futbolcusu da bunlar istanbullu galiba diye tıpış tıpış gelirdi. mesela karşı takımda cem diye biri mi var, biz onu cem sultan diye çağırırdık ki adam uyanmasın... neyse, gökmen koşarak geldi bütün bakışlar üzerimizdeydi. biz aniden tezahüratı kesip hep birlikte gökmen'e elimizle 'nah' yaptık. açık tribünün hoşuna gitti, alkışlamaya başladı. nicedir sus pus olan tribünlere hareket gelmişti..."
ayder ilk olarak bu hareketle ve bu maçla ortaya çıktı.
) 
