sanki o gün uefa finali nurettin agabeylerin evinde oynanıyordu ve nurettin agabeylerin evi tarihi günlerinden birini yaşıyordu, bu final macını mahalledeki beraber büyüdügümüz arkadaşlarımızla beraber izlemiştik en büyük ve en müsait ev nurettin agabeylerin evi oldugu için birkaç gün önceden kararlaştırılmıştı ve orada toplanacaktık hepimiz orada olmaya çalışacaktık. mac saati yaklaşmaştı ve eve gittigimde yemek bile yiyememiştim heyecandan, sevgili eşim bana birlikte evde seyredelim gitme dediysede bu fırsatı kacıramazdım.hepimiz aynı anda cok uzun zamandır ve galatasarayın sayesinde ve bu final macında beraber olacaktık .erol agabey birol, savaş ,nedim, ercan, can kardeşlerimde orada olacaklar,ve bir sinerji yaratacaktık mac başlıyor herkes kafasına göre bir şeyler söylüyor fakat ben kendimi sakin hissediyordum bu herkesin dikkatini cekmiş ne aslanım hic sesin cıkmıyor diyorlardı ben gene dalıp gitmiştim arif”in ilk yarının sonlarına dogru kacırdıgı pozisyona kadar fazla konuşmamıştım ilk uzun konuşmamamı o zaman yapmışım. hani o uefa belgeselinde fatih terimin,arif icin oglum sanki sag ayanla çok düzgün vuruyorsunda birde sol ayagınla o topa vuruyorsun dedigi o meşur lafı vallahide billahide ben o an söylemiştim bence o lafın patenti bana ait fatih terim,e degil cünkü ben ondan önce söylemiştim oysaki fatih hoca devre arası söylemişti arif”e o lafı ah bir finale cıksak diye düşünüyorduk ah ulan şu fnale bir cıksak finalde kupayı almasakta final oynadık derdik diye düşünüyorduk fakat finale cıkınca kupayı kazanmakla kaybetmek arasındaki farkıda anlamıştık mac uzatmalara gidiyor ve gerginlik artıyordu uzatmalarda bile cok sakindim tüm zamanların en önemli macı bu mactı ve kendimi cok tuhaf hissediyordum erol abi bana ne iş kemalettin hic sesin cıkmıyor diyor bana bende,sadece ona el işareti yapıyordum ve cok sessiz duruyormuşum mac bittikten sonra böyle söylediler bana .oysa ben gururdan öyle duruyordum herhalde,ya dedim arkadaşlar bizim burada ne işimiz var şimdi bizim bu final macında olmamız gerekmiyormuydu dedim. penaltılarda hic kimse oturmuyordu ben haric herkes ayaktaydı, inanın hic konuşamıyordum ,penaltılar başladı ilk penaltı için ergün topun başına gecince herkse arkadaşlar sizin sucunuz yok fakat ben şuanda bir rüya görüyorum demiştim yaşadıklarımızın bir rüya olabilecegini düşünüyordum yıllarca bir kac tur etlayıp sevindigimiz bu avrupa kupasına uzanacaktık ve karar verdim kesin bu rüya idi keşke şu penaltılar atılsa ve kupayı kazansakta ondan sonra uyansam diye düşünüyorum. son penaltı atılırken bende artık ayaga kalktım popescu penaltıyı gole çevirdikten sonra artık neler oldugunu bende hatırlamıyorum .şaşırdık ne yapacagımızı bir anda sokaklar doldu pencereden bakıyoruz ve bizimde artık dışarı cıkmamız gerektigini düşünüyoruz ve korkmaya başladım eşimi ve kızımı düşünmeye başladım balkona çıkmamışlardır inşallah diye düşünüyordum çünkü herkes silah kullanıyordu ve cok tehlikeli durumlar olabilirdi arkadaşlara ben şimdi geliyorum dedim ve eve gittim o zaman kızım 9 yaşında idi ve ona bir şey olur diye cok korkmuştum eve girdim annem oglum bu senin karın cıldırmış dedi eşim kızım ve annem beraber seyretmişlerdi maçı eşim fenerbahçeli,dir fakat macı izlerken stres heyecan ve bagırmaktan bir tuhaf olmuş alt katta oturan annem bize çıkmış eşimi bu halde görünce panige kapılmış bu mac bu gelini bu hale getirdiyse bizim oglan ne durumdadır diye endişelenmiş ve tedirgin olmuş tam o sırada ben iceri giriyorum ve hanım mutluluktan aglayacak gibi bana sarılıyor şampiyon cim bom diyor annem bana baktı bende bir şey yok normalim ya oglum bu gelin bu mac yüzünden bu duruma geldiyse seninde daha beter olman gerekmiyormuydu dedi ve laileha illalah.. lailaha illalah diye bir kac kez selavat getirdi. ben eşime ve anneme ne olursa olsun pencereye cıkmamalarını söyledim tam evden cıkacakken annem bana oglum ne olur gitme ya sen vurulursan ne olacak dedi . annem bu vurulma işini öyle ciddiye almıştıki beni bırakmayordu hakımı helal etmem cıkma dışarı dedi başıma iş almıştım oysaki hiçbir şey demeden dışarı şıksam annem uyanmayacaktı.ben eşime sakın pencereye çıkmayın vurulursunuz dedim ve gaf yaptım annem o laftan sonra benide bırakmamaya kararlı ara arkadaşlarını dedi onlar buraya gelsin burada oturun dedi anneme artık laf anlatamıyordum beni korumaya calışıyordu ben nasıl kızımı için endişelendiysem annemde benim için endişeleniyordu ve ona hak verdim aradım arkadaşları özür diledim ve televizyondan o geceki geleşmeleri izledim sabaha kadar yalnız bira ara dışarı cıktım ve kendime bir kac bira aldım ve içtim anne dedim sanada alayımı bira dedim töbe töbe töbe diyip durdu ve en sonunda merak etti oglum bu nasıl bir mactıki böle biz şimdi gavurlarımı yendik dedi annemin anladıgı dilde anlatmaya calıştım annemde jeton yeni düştü ve ulan oglum şimdi köyde olsak valla billa bende silahı elime alırdım dedi annemde artık gaza gelmişti. annemde macın önemini kavramıştı artık o gün bu gün hala ne zaman uyanacagım diye düşünüyorum fakat anladım artık bu rüya degildi şimdi şunu düşünüyorum acaba ölmeden önce bir daha böyle bir şey yaşayacakmıyım cok merak ediyorum .o günden sonra ne zaman bir mac olsa annem hep şunu sorar oglum bu günkü mac silahlımı,hatta karşımda oturan ve futboldan hic anlamayan bir komşum mac oldugu gün şunu sorardı kemalettin mac nasıl bir mac derdi cünkü o komşum böyle günleri iyi degerlendirip silahına bakım yapardı maca sevindiginden felan degil….oysa ben silahtan nefret ederim askerlik haricindede almadım elime almamda asla.
