imran ayata'nın takımdan ayrı düz koşu kitabında yer alan "plotonik bir aşk - almanya'da galatasaraylı olmak" başlıklı yazısından;
bazen bir kura insanın tüm hesaplarını bozar. 1992-93 sezonunda uefa kupasında galatasaray eintracht frankfurt'a çıktığında, kura çekiminden hemen sonra frankfurt'taki ilk maç için bilet temin etmiştik. maç yaklaştıkça, muhtemelen galatasaray'ın almanya'daki en kıdemli taraftarlarından olan fehmi'yle beraber, hangi takımı tutacağız diye kıvranıyorduk. gerçi sarı-kırmızı hayatımızdır, fakat eintracht da waldstadion'daki hemen her kendi saha maçına giderek desteklediğimiz takımdı. ayrıca türk takımlarının maçları, milliyetçi domuzluklar için geniş bir saha açmıştı ve bunlar bu takımları desteklemenin zevkini kaçırıyor, neredeyse imkansızlaştırıyordu. günlerce fehmi'yle paslaşıp durduk, doğru tavır nedir diye. nihayet maç günü tramvayla stadyuma giderken, arkadaşımız reiner bize yardımcı olmak istedi: sıkı bir milliyetçi karşıtı olan, avrupa merkezciliği şiddetle eleştiren, 1. fc köln taraftarı arkadaşımız, kayıtsız şartsız cimbom'u desteklediğini açıkladı. ona politik kaygılarımızı ne kadar anlatsak da, vazgeçiremedik. daha önce bizimle beraber türkiye'deki devlet terörünü, türk milliyetçiliğini sorgulayan reiner, galatasaray diyor başka bir şey demiyordu. iki kulüp arasında kararsızlığımız, stadyuma varıp da arenanın sarı-kırmızıya boğulduğunu gördüğümüzde bitiverdi. stad kaynıyordu ve eintracht taraftarlar kale arkalarının birinde bir köşeye kıstırmıştı. onların sesleri duyulmuyordu artık. böyle bir şeye daha önce tanık olmamıştım. refleksvari bir biçimde katıldık "en büyük cimbom" korosuna, politik tereddütlerimiz durumsal olarak aşınmıştı. maç sırasında c tribününde bir türk bayrağı yanmaya başlayınca, seyircilerin büyük çoğunluğu bir ağızdan "nazis raus"a [naziler dışarı] başladılar. reiner bu ırkçılık karşıtı tantananın kendisini nihai olarak tasdik ettiği kanaatindeydi; işte anadolulu taraftarlar nazilere kafa tutuyorlardı! maç 0-0 bitti, bir gün sonra frankfurter rundschau'da okuduk ki, bayrağı yakanlar kürt politik eylemcilermiş.
