özal'ın ölümü sebebiyle ertelen maça gitmiştik. maç öncesi deli gibi yağmur yağıyordu, sırıl sıklam olduk. atmosfer yine de çok canlıydı...madida'lı yıllar felan...sonra tribünler hep bir ağızdan "beraber yürüdük biz bu yollarda, beraber ıslandık yağan yağmurda" isimli eseri söylemeye başladık. bu şarkının tezahürat olarak kullanılmaya başlanan ilk maçtır. uzun bir müddet de söylendi diye hatırlıyorum...
