tekirdag'da askerligimin son gunlerini yasiyordum. galatasaray kazanmisti ve fener macinin normal suresinin son dakikalari oynaniyordu. radyoya kulak vermis dinlerken hain uzman eksik kisiler olduunu soyleyerek ictima yapmaya geldi. bildiim tum dillerde tum kufurleri ederek disari ciktik. ben gozu kararttigim icin siraya radyo ile girdim ve seside actim. uzmanin bana donduunde oyle bir baktim ki ona sesini cikartamadi. dile kolay 120 den fazla kisi benim radyodan maci dinliyorduk. hakem 14 dakka uzatma verdiinde allah kitap kufur ederken ben fenerliler 2 3 tane atariz siye konusuyordu. zaman gectikce allahim o kadar buyuksen bu maci fenere vermezsin dedim. ilah-i adalet bun gerektirir gibi bisiler dedim. yanda devrem nasil konusuyon diye cemaat-i muslimi bana kiskirtmaya calisyordu ama nafile herkes radyoya konsantrasyonunu vermis. macin bitmesiyle taburda bir ciglik koptu. sevincten kogusun tepesine cikanlar, uzuntuden kenarda aglayanlar... ictima da yalan olmustu zaten. apar topar gazinaya kostuk, nobetci amirden yalvar yakar izin alip sampiyonluk goruntulerini seyretmeye. ben aslinda aziz yildirimin yuzunu gormeye gitmistim. tam goruntuler gelmeye basladi ki tegmen beni cairdi ve berber de tras okurken ona kitap okumami sooledi.nedeni de benim edebiyat fakultesini bitirmemmis. allahim diye sabir cekerken yoksa tv`yi kapatirim hepinizi yollarim dedi. bende icerde arkadaslar sarkilar soyleyerek mac sonralarini seyrederken tegmene 20 dakika boyunca "gilgamis" diye sittiri boktan bi kitap okudum. tv basina geldikten 10 dakka sonra da koguslara yollandik zaten. olsun varsin. ne de olsa fenerli fenerli olali boole eziyet aci istirap kaos nefret yasamamisti.
