açıkcası,sezonun son maçına kalan şampiyonluğu fenerin bu kadar basit harcıyacağını düşünmemiştim.maç bileti bulmak içinde fazla uğraşmadım ve bulamadım.ama ogün ayrı bir hisse kapıldım ve bu maça gitmeliyiz giremesek de stadın dışında bekleriz dedik ve eşim ile alisamiyene gittik karaborsadan bilet bulup içeriye girdik.çocuklar gibi şendik.aslında biz dahil kimse maçı izlemiyordu.maça gidiyorsun ama,asıl heyecanı maçın bitiminden sonrasında yaşamaya başlıyorsun. bekli klasik gelecek ama stad ta herkes aynı durumda idi.fener maçının sonunu beklerken duruşumu değiştiremiyordum.elimi yüzümden çeksem veye ayağımın yerini değiştirsem sanki kötü birşey olacaktı ama 16 dk.bir sezon gibi geçti ve mutlu son ben hem bağırıyor hem ağlıyordum.sonra tel örgüleri aşıp sahaya girdik,eşim ile çılgınlar gibi eğlendik.bu galatasaraylılık yaşantımda tattığım birçok mutlu anımın kreması oldu.
