belki de 1982de zico'nun sambası gentile'nin tekmelerini yenseydi, futbol hep güzel kalacaktı!..
belki ispanya'da düzenlenen 1982 dünya kupası'nın final maçı değildi ama yine de unutulmadı. zaten yarı finalde kaleci schumacher'in fransız battiston'un dişlerini döktüğü pozisyondan sonra tüm dünya federal almanya'dan o kadar nefret etmişti ki biranda italya "kötünün iyisi" misali finalde almanlar hariç tüm dünyanın tuttuğu takıma dönüşmüştü. ama asıl final maçı klasında olan kesinlikle italya ile brezilya arasındaki ikinci tur gruplarındaki mücadeleydi. o zamanlar maradona da vardı ama herkesin bir numarası "beyaz pele"olarak anılan zico'ydu. zico'nun maestroluğunda henüz turnuva bitmeden çoktan gönüllerin şampiyonu ilan edilen falcao'lu, socrates'li brezilya, tüm maçların 90 futbolseverlere olağanüstü bir görsel şölen sunuyordu. buna karşın gruptaki rakibi italya, ilk turda üç maçta da berabere kalmış ve oynadıkları berbat derecede sıkıcı futboldan sonra italyan basını olmak üzere herkes enzo bearzot yönetimindeki takımdan umudu kesmişti. bearzot'nun rakiplerini oynatmamaya programlı paslı kilit sistemindeki en büyük kozu olan claudio gentile'nin genç maradona'yı acımasızca tekmelediği maçta arjantin'i geçmişlerdi. buna rağmen, brezilya maçı öncesi herkes çekirgenin bu kez sıçrayamayacağını düşünüyordu ama öyle olmadı. 5 temmuz 1982 günü, daha önce şikecilikten hüküm giyen rossi'ye gol vahiyinin indiği maçta italyan catenaccio'su brezilya sambasını 3-2 ile devirdi. sonradan bearzot'un da itiraf ettiği gibi o zamanların materazzi'si claudio gentile defalarca oyundan atılmalıydı! italya yarı finalde polonya, finalde de almanya'yı aynı taktikle yenince herkes neticeye odaklandı ve hatice uzun bir süre unutuldu.
) 
