bu maç bizim bu sezonki son maçımızdı. bana göre yönetimin (bilhassa teknik direktör seçimlerinde olmak üzere) yaptığı birçok yanlıştan ötürü kötü bir performans ortaya koyduğumuz lig serüvenimize rağmen kupada final oynayan takımımızla gurur duyuyorduk ve sivas'a karşı baskın oynasak da oyunu 2-0 geride bitirmemize rağmen maçtan büyük keyif almıştık.takımımızı doksan dakika büyük bir istekle desteklemiş ve maçın sonunda yanımıza çağırmıştık.o gün sahadaki oyunculardan bir kısmı belki de bir daha bizim formamızı giymeyeceklerdi.yeni sezonda bizimle devam edecek arkadaşlardan ise bir süreliğine ayrı kalacaktık.iyisiyle kötüsüyle bize bir sezon boyunca yaşattıkları herşey için futbolcularımıza teşekkür etmek istedik, onlarla vedalaşmak istedik. sağolsunlar futbolcularımız bize bir vedayı bile çok gördüler.artık bizde millet olarak futbol kültürü noksanlığı var da bu yüzden bu adamlar adam mı değil? yoksa biz bu adamlara fazla mı iyiyiz? yani merhametten maraz mı doğuyor gerçekten? biz de eskilerde başka camialarda olduğu gibi tesisleri mi basmalıyız bunları adam etmek için?bu soruların hepsi geçiyor aklımdan ama bir sonuca varamıyorum. sırf bu olay yüzünden moralim çok bozuk gittim eve.
