karagümrük ankara'da oynadığı ilk maçta ankara seyircisine kendisini beğendirdi. ama yazık ki istanbuldan gelen taraftarlar ankaralıların takdirini kazanacak fırsatı bulamadılar. çünkü takım gol atmadan bağırmamağa karar vermiş gibiydiler... sakin ve durgun seyrettiler maçı...
o kadar ki son 15 dakikada taraf tutmayanları bile heyecanlandıran o hızlı, girgin, fırtına gibi oyunda sesleri çıkmadı. halbuki takımları pekala göz doldurmuştu.
evet, son 15 dakikadaki sürat ve mücadele pek az futbol maçında görülmüştür. o ana kadar karagümrük daha hakim oynamış. demirspor için "artık gol atamazlar" denirken, karagümrüklüler için "mutlaka atacaklar" diye konuşulmuştu. son 15 dakikaya böyle girdik ve fuat, tamer'in burnunun dibinden muhteşem bir ıska yaparak kaderi tayin etti ve tarık, nedim'in yaptığı nefis bir ortaya volesini patlattı, fakat auta çıkardı. ve tamer, fırtına gibi kaçan fikrinin ayaklarına yatarak günün en büyük kurtarışını yaptı ve son onbeş dakikada, futbolcular enerjilerinin son kalıntılarını harcettiler ve seyircilerin yürekleri defalarca ağızlarına geldi. ama karagümrüğün tam kadrolu seyircisi? onlar sessiz ve sakindiler, fakaaat, eğer tarıkın 18 inci dakikada 20 metreden oturttuğu şüt direğin tam köşesine çarpıp çıkacağına içeri girse, yahut gene tarığın 30 uncu dakikada sağ beki güzelce atlattıkran sonra yaptığı ve mehmet'in kalesinin sağ direğine çarpan vuruş bir karış içeriden gitse; yahut kadri'nin sola deplase olarak yerden yaptığı ortaya gene tarık yatarak yaptığı vuruşu iyice oturtabilse; yahut kadri'nin 39 uncu dakikada verdiği pasa nedim'in attığı sol gene gidip direği bulacağı yerde kaleyi bulsa... işte o zaman ankaralı seyirciye, karagümrüklüler bir takım nasıl teşçi edilirmiş göstereceklerdi, ama onlar gol atmadan ağızlarını açmamağa kararlı idiler. ya mehmet'in sağdan soldan yerden havadan topladığı toplar? hülasa dün karagümrük gol atamadı ama... bunun için ne lazımsa yaptı.
kırmızı-siyahlılar ankara'da ilk maçlarını yaptılar ve seyirci "karagümrük iyi bir takım" dedi. bu maç için bizim vereceğimiz hükümise şu idi: "karagümrük hiçbir zaman sahada bu kadar konuşan bir takım olmamıştı."