fenerbahçe’ye gelince, 1940 yılı milli lig şampiyonu olduk. hele her takımın baş belası olan vefa’yı kavga dövüş 4-3 yendiğimiz maç başımıza büyük bir dert açtı.
maçın başında iki sıfır galip durumda iken vefa’lı bir bek melih’i öyle bir biçti ki melih 5 dakika dışarıda tedavi oldu ve sahaya kafası sargılar içinde döndü. ve bir ara melih o sargılı kafası ile bir kafa topunda iki vefalı beki birden sedyelik etti. maç durdu. melih maçtan atıldı ama biz dördüncü golü atınca havalara uçtuk.
sonra öğrendik ki melih’e 9 ay boykot vermişler. biz de acem’in kahvesinde boncuk ömer, taka naci, melih kotanca karesinde pişpirik çalımlarını ilerletmeye koyulduk. ancak melih bütün gücü ile atletizme yöneldi. 100 metreci, 400 metreci, ciritçi derken dekatloncu bir şampiyon melih oldu. dünya 400 metre üçüncüsü mandikas’ı geçti. bir günde 5 müsabaka kazanan bir rekortmen oldu.
her ne olursa olsun melih kotanca’nın yokluğu her maçta belli oluyordu. aynı zamanda hem asker futbolcular hem talebe olanlar kulüplerde oynayamadıkları için fenerbahçe’nin kadrosu 22 kişiye düştü ve neticede averajımızın çok iyi olmasına rağmen 1 puan farkla şampiyonluğu beşiktaş’a kaptırmıştık.
