böyten 9 haziran (galatasaray takımına refakat eden muharririmizden) — yüventüs maçı malûm merasimden sonra beş bin kişi huzurunda icra edildi. hakem iyi ve bitaraf idi. yalnız ikinci golün ofsayt olduğunu görmedi. halk, bilhassa galeri tarafı tamamen bizim lehimizde idi. bir daha böyle halk bulacağımızı zannetmiyoruz.
yüventüs takımı, hep eski macar profesyonellerinden mürekkepti. merkez muhacimleri macar wetzer, yunan takımına beş gol atmıştı, diğer üç oyuncu da macar millî takımına dahildi. kalecileri cidden mükemmeldi. limbek bomba gibi şütlerini tuttu. takımımızın müdafaasında bürhan’ın, hücumda da kemal faruki’nin yokluğu şiddetle hissedildi. müdafaamız nihat müstena hiç iyi oynamadı. muhacim hattında ise ferdi bir oyun hevesi iyi beraberlik tesisine mâni oldu. gollerin 1 incisini rebii, ikincisini nihat yaptı. macar oyuncuların hücum hattı çok iyi idi. merkez muavin macar fogel çok mükemmel oynuyordu. nihat ta ondan daha iyi oynadı. hücum hattımız, çok uzaktan şütler atmak suretile fırsatlar kaçırdı. çok kuvvetli ve güzel şütleri de hasım kaleci tuttu. heyeti umumiyesile iki taraf müsavi kuvvet arzettiler. fakat pişkin macar profesyonelleri fırsatları hüsnü istimal ettiler. bizimkiler edemediler. müdafaamız, her zamankinden çok fena oynadı. bu suretle rumanya şampiyonu bizden daha iyi oynoıyarak 2-4 galip geldi.
bükreş’ten ayrılırken, maçları seyre gelmiş olan sefaret maslahatgüzarı pek muhterem mehmet ali tevfik beyefendi ile eski galatasaray'lı ulah vatandaşlarımızdan olan sefaret tercümanı bey sefaret kâtipleri beylerden biri bizi teşyie geldiler. mehmet ali tevfik bey galatasaray'lılara sandık cesametinde iki büyük kutu nefis kapsa çukulataları hediye ettiler. yollarda onları yiye yiye yirmi sekiz saatlik yorucu bir tren seyahatinden sonra şimali rumanya ve lehistan’ı geçerek böyten şehirne geldik. bütün halk istasyondan otele giden caddeye dizilmiş, bizi alkışlıyorlardı. yüzbin nüfuslu, fakat mamur, muntazam bu şehride gerek sporcular, gerek halk bize büyük bir alâka ve muhabbet gösterdiler. meraklı seyirciler, gece olmasına rağmen otelin kapısından ayrılmıyorlardı. bizi mareşal hindenburg’un oturduğu güzel otelde misafir ettiler.
maç günü öğleyin oynıyacağımız kulüp şerefimize bi ziyafet çekti. samimi nutuklar irat edildi. türk-alman dostluğu, silâh arkadaşlığı hararetle hatırlandı.
böyten’de maç yaptığımız takım yalnız bu şehrin değil cenubu şarki almanya'nın şampiyonu idi. belediyenin tam 600 bin lira sarfile yaptırdığı gayet güzel bir statta 8000 seyirci karşısında oynadık. pek iyi değilse de pek fena da oynamadık.
almanlar, seri, ahenktar, canlı bir oyun oynuyorlar. sahanın çimen olması, bizim için gene bir güçlük teşkil etti. geçen sene meşhur şafer bana «avrupa’da muvaffakiyetli oyun oynamak isterseniz mutlaka bir çimen sahanız olmalıdır.» demişti. bizim oyuncular kayıp yuvarlandıkça bu yüksek oyuncunun tavsiyesindeki isabeti anladım.
maç esnasında stadyom türk, alman bayraklarile süslenmişti. tribünlerin önünde halkı selâmladığımız vakit bir alkış tufanı koptu. ahali adeta coşmuştu. ne sportmen insanlar, bizim iyi şeylerimizi de kendi oyuncuları gibi alkışlıyorlar. hakem ara sıra bize haksızlık edince şiddetle bağırıyorlardı. netekim üçüncü bir golümüzü kalenin içinden çıkardıkları vakit hakem gol vermeyince kıyamet koptu. (maamafih hakem, bizim istanbul’daki hakemlerimize nazaran daha bitaraf ve daha dürüst idi.)
bizim müdafaa birinci devrede hayli fena oynadı. üç gol yedik. hücum hattımız da canlı ve müessir olamadı. atlet almanlar karşısında bedeni zafımız kendini gösteriyordu.
ikinci devrede nefis bir gol daha yedikten sonra nihat merkez muhacim mevkiine geçti öyle hücumlar yaptık ki halk heyecanla bağırarak alkışlıyorlardı. bu esnada üstüste üç gol attık. birini hakem saymadı. oyunun son yirmi dakikası tamamen hâkimiyetimiz altında geçti. fakat onlar da çok tehlikeli eşapeler yaptılar. bir çeyrek kala bürhan bir tekme yiyerek çekildi. garip değil mi? maç biterken biz daha zinde idik.
bu müsabakayı da 4-2 kaybettik. fakat bükreş'tekinden çok iyi bir oyun oynamıştık. bidayette çimen sahaya alışıncıya kadar gösterdiğimiz zaaf mağlûbiyetimizin saiki oldu. alman'ların bizden canlı ve seri bir oyun oynadıklarını ve bütün bu mezayanın hep güzel vücutlü mükemmel bir atlet olmalarından ileri geldiğini kaydetmek isterim.
türkiye ne vakit alman’lar gibi spora ciddî ve tam bir ehemmiyet verirse ancak o zaman muzaffer olabiliriz.
maçtan sonra halk, gene etrafımızı sardı, alkışlar, takdirler içinde sahadan çıktık.
böyten'de cidden umulmaz bir hüsnükabul gördük. burada da böyten halkına teşekkürü bir vazife bilirim.
