7.mayıs.1950 - 67 sene önce bugün, milli küme'nin son sezonunun son maçında fenerbahçe, deplasmanda altay'ı 4-0 yenerek 11 kez düzenlenen milli küme'deki 6 ıncı şampiyonluğunu kazandı. son haftaya galatasaray'la puan puana giren fenerbahçe, maçlarını tamamlamış olan sarı-kırmızılıların 6 puan gerisindeydi ve iki maçını da kazanması yetmeyecek, bir de averaj hesabına bakılacaktı.
sarı-lacivertli takım, cumartesi günkü ilk maçında göztepe'yi beklenmeyen bir şekilde ancak 4-2 yenince şampiyonluk da bir hayli zara girmişti. o yıllarda averaj atılan golün yenilen gole bölünmesiyle hesaplandığından, gol yemeden kazanmak çok önemliydi. bu yüzden, kötüleşen averaj nedeniyle altay maçının en az 4-0, bir gol yendiği takdirde 8-1, iki gol yenmesi durumunda ise 12-2 gibi büyük bir farkla kazanılması gerekiyordu. bu atmosfer içerisinde 7 mayıs günü oynanacak altay-fenerbahçe maçının sonucu tüm yurtta büyük bir merakla beklenir oldu.
izmir alsancak stadı'nda, reşat önen'in hakemliğinde oynanan karşılaşmada altay, fikret - edwin clark, mehmet - kamuran, sabahattin haskan, cemil - selahattin, bayram dinsel, adil, ferit, cihan; konuk fenerbahçe ise cihat arman - müzdat yetkiner, hilmi ardağ - samim var, kamil ekin, nusret özmengü - erol keskin, lefter küçükandonyadis, ahmet erol, cemal uzkes, halit deringör onbirleriyle mücadele ettiler. sarı-lacivertli takım 40 ve 53.dakikada ahmet erol, 49.dakikada da samim var'ın golleriyle skoru 3-0'a getirince ümitleri canlandırdı ve şampiyonluğu getirecek dördüncü gol sabırsızlıkla beklenmeye başlandı. fakat ne yazık ki 3-0, bazı tahrikçiler için olay çıkartma zamanının geldiğine işaretti. maç yavaş yavaş sertliğe ve sinir harbine dönüştü. dışarı giden top ya hiç gelmiyor ya da patlatılıp öyle geri veriliyordu. öyle ki, yarım saatte tam 4 top değiştirildi. çılgın bir hava içinde altay yarı sahasında devam eden maçın bitmesine 2 dakika kala altıpasa kadar giren ahmet’in şutu gol olmayınca, ahmet yere yıkıldı. başını yerlere vurup dövünüyor, müzdat, halit ve samim’de yere kapanıp tırnakları ile toprağı kazıyorlardı. bu hengameye, kapalı tribünün sağ tarafında toplanmış bir grup seyircinin “re re re, ra ra ra” tempolu rezahüratı ve yanmaya başlayan meşaleler karışıyor ve galatasaray’ın yaklaşan şampiyonluğu kutlanıyordu. maçın bitmesine yakın fenerbahçe korner üzerine korner kullanıyordu. bunlardan sonuncusunda, maçın bitmesine saniyeler varken samim'in golü fenerbahçe'ye altıncı ve son kez kazanılan milli küme şampiyonluğunu müjdeliyordu. tribünleri dolduran izmirli ve galatasaraylı seyirciler yıkılmıştı.
