ilk basımı 1997 olan eduardo galeano'nun "gölgede ve güneşte futbol" kitabından;
1950'de dünya şampiyonluğunu tadan uruguay takımında oynayan julio perez, çocukken en beğendiğim futbolculardan biriydi. ona "çılgın ayak" adını veriyorlardı, çünkü havada sanki parçalara ayrılıyordu ve rakip oyuncular gözlerini ovuşturarak, bacaklarının bedeninden ayrılarak bir o tarafa bir bu tarafa uçmasına inanamıyorlardı. bu alaycı hareketleriyle birkaç oyuncuyu safdışı bırakan julio perez geri dönüyor ve şeytanlıklarına yeni baştan başlıyordu. biz seyirciler bu cambazı alkışlıyorduk, onun sayesinde biraz gülüp rahatlıyor, deşarj oluyorduk.
birkaç yıl sonra brezilyalı garrincha'yı seyretme fırsatını buldum, o da top oynarken şakalar yapmaktan geri kalmıyordu. gol atmaya yaklaştığında bazen geri dönüyor ve alınan zevki artırmak için her şeye baştan başlıyordu.
