ilk basımı 1997 olan eduardo galeano'nun "gölgede ve güneşte futbol" kitabından;
final maçını brezilya ve uruguay, maracana'da oynadılar. ev sahibi takım o gün dünyanın en büyük stadyumunun açılışını yapıyordu. brezilya'nın kazanacağı kesindi ve final bir şenlik havasında geçti. tüm rakiplerini ezip geçen brezilyalı futbolculara, maçtan bir gün önce, arkasında "dünya şampiyonlarına" yazan altın saatler hediye edildi. günlük gazetelerin ilk sayfaları önceden basılmıştı, festivalin başını çekecek olan uçsuz bucaksız karnaval konvoyu bile hazırdı. kaçınılmaz zaferi iri puntolarla kutlayan beş yüz bin tişört de çoktan satılmıştı.
brezilyalı friaça ilk golü attığında, iki yüz bin kişinin hep bir ağızdan gürlemesi ve atılan havai fişekler sonucu anıtsal stadyum sarsıldı. ama daha sonra schiaffîno'nun attığı beraberlik golü ve ghiggia'nın çapraz şutu şampiyonluğu, 2-1 galip gelen uruguay'a kazandırdı. ghiggia'nın attığı gol maracana'yı sessizli gömdü, bu, futbol tarihindeki en muhteşem suskunluktu ve maçı bütün ülkeye naklen anlatan, "aquarela do brasil''in bestecisi ary barroso, maç yorumculuğu işini bırakmaya karar verdi.
son düdük çalındıktan sonra, brezilyalı futbol yorumcuları bu yenilgiyi "brezilya tarihinin en kötü trajedisi" olarak nitelendirdiler. jules rimet, kendi adını taşıyan kupaya sarılmış olarak, perişan bir halde sahada dolaşıyordu: "kupa kollarımın arasında, onunla ne yapacağımı bilemeden, kendimi yapayalnız hissettim. uruguay takım kaptanı obdulio varela'yı buldum ve kupayı ona neredeyse gizlice teslim ettim. ona tek sözcük söylemeden elini sıktım."
rimet, cebinde brezilya şampiyonluğu anısına yazdığı konuşmayı taşıyordu. uruguay temiz bir maç çıkarmıştı. uruguay takımı on bir, brezilya takımı ise yirmi bir faul yapmıştı. isveç üçüncü, ispanya ise dördüncü oldu. brezilyalı ademir attığı dokuz golle gol krallığını kazandı. onu altı golle uruguaylı schiaffino ve beş golle ispanyol zarra izlediler.
) 
