reha eken bu maçı anlatıyor: “galatasaray’da zaman zaman sağ açık oynatıldım ama benim oynamak istediğim yer santrfordu. fakat santrforumuz gündüz kılıç’tı. zaman zaman ‘ben yoruldum’ derdi, o zaman ben santrfora geçerdim. galatasaray, ayrılanların güneş’i kurmasından sonra on altı sene şampiyon olamadı. ilk şampiyonluğumuz 1948-49 sezonunda geldi. orada fenerbahçe’yle son bir maçımız oldu mithatpaşa stadında. ben santrfor oynuyordum. 65. dakikada gündüz abi bana, ‘reha yoruldum, sen geç sağ içe,’ dedi. dediği anda bizim kaleye bir korner atışı oldu. biz deniz tarafındaki kalede, onlar gazhane tarafındaki kaledeydi. küçük fikret korneri kullandı, musa, ‘reha!’ diye bağırıp kafayla topu benim önüme attı. ben topla ilerlerken karşıma donanma kâmil geldi. onu geçtim, isfendiyar’ın başında rahmetli ahmet erol, gündüz abi’nin başında da santrhaf arap samim vardı. ben sağa dönüyorum, isfendiyar’ın başına hemen ahmet erol geliyor; sola dönüyorum, hemen samim geliyor. bunun üzerine on sekiz çizgisini görür görmez vurdum ve gol oldu. galatasaray 1-0 kazandı ve o sezonun şampiyonu oldu. kalede cihat arman vardı. sırası gelmişken söyleyeyim; bir kere kaleciliği harika da, adam gibi adamdı cihat abi. milli takımda beraber oynadık, kaptanlığımızı yaptı. terbiyesi, beyefendiliğiyle mükemmel bir insandı.” http://dinyakoskrampon.bl...ir-centilmenin-vedas.html
) 
