italya, 1-0 galip oynuyor. golü delvecchio, barthez'in yanından atıverdi. o ana kadar da italyan takımı, defansında harikalar yaratıyor. maldini, cannavaro, nesta, ıuliano ve pessotto, kaleci toldo'nun önünde adeta bir kale oluşturdular. orta sahaları da gayet iyi oynuyordu. özellikle ilk yarıda fransa'ya göz açtırmadılar. sizi bilmem ama ben, zidane'ı hiç ortada göremedim. defanstan thuram ve lizarazu hücuma katılamadılar. zira karşılarında hep bir italyan defans oyuncusunu buldular. djorkaeff de oyundan çıkarılana kadar hiç yoktu. vieria da öyle. yani italya, kendisi oynamıyordu ama fransa'ya da göz açtırmıyordu. bu, fevkalade bir taktik anlayışıydı. italyan takımı sahaya çıkarken, ne yapacağını ezberlemiş... ‘‘ben rakip kaleye az gideceğim. defansımı çok iyi kapatacağım. ancaak, zidane, dugarry, deschamp hatta henry'yi durduracağım’’ demiş, sadece demekle de kalmamış, sahada bunu gerçekleştirmişti.
saatlerimiz durdu
maçın ikinci 45 dakikasında fransa'nın yapacağı tek şey rakibinin üstüne gitmekti. tabii defansta da çok açık verdiler. 59. dakikada del piero, 69. dakikada delvecchio, 75. dakikada totti yüzde yüz üç golü barthez'in burnunun dibinden kaçırdı. ve tabii 90 dakika italya'nın 1-0 galibiyetiyle bitti. yalnız benim saatim değil, stattaki diğer tüm saatler de 90. dakikada durdu. ‘‘hakem anders frisk, ha şimdi, ha biraz sonra maçı bitirecek’’ derken, italyan yedek oyuncuları ve zoff da taç çizgisinin yanına gelip, hakemin bitiş düdüğünü beklediler. ancak ne var ki, hakemin kolundaki saatin saniyeleri bir türlü geçmedi, bitmek bilmedi. ve wiltord maçı uzatmaya götüren golü attı. bu dakikaya kadar şahane oynayan kaleci toldo, koltuğunun altından topu kaçırdı. hakem de 10-15 saniye sonra maçı bitirdi.
bu maç bu kadar uzamaz. hakem, italyanlar'ın haklı galibiyetini yedi. zaten futbolda kuraldır; geriden gelen maçı kazanır. ‘‘maçı yüzde yüz kazandım’’ diyen italya, karşılaşma uzatmaya gidince, temposunu ve moralini yitirdi. tabii arkadan trezeguet'in altın golü geldi. italyanlar, hollanda maçını hiç haketmeden kazanmışlardı. dün akşamki maçta da galibiyeti analarının ak sütü gibi haketmişlerdi. ama futbol bu. ne zaman, ne olacağı asla bilinmiyor. neyse bir şampiyona daha bitti. şimdi ülkemize dönüyoruz. ne mutlu bizlere ki, güzel maçlar izledik.
