internette dolaşırken bu maça ait gördügüm bir tribün anısı paylaşıyorum.
ali sami yen’le tanışıklığım 80'lerin ikinci yarısına dayanır. öncesinde de babam götürdüğünü anlatır ama hatırlamıyorum. eski olarak en net hatırladığım,
14 seneden sonra aldığımız ikinci şampiyonluk senesi. boluspor’u uğur’un golüyle 1-0 yendiğimiz maç. ciddi puan farkıyla şampiyon olmuştuk o sene. maça girerken polis amca bayrağımın sopasını alıyor. rica minnet geri alıyoruz babamla ama ortasını kırmış olarak geri veriyor o elektrikçide satılan tüf tüf borusunu... stad gelin gibi. kapalının tavanından sarkan dev tanju posteri... kafasında taçla... üçgen flamalarla süslenmiş kapalı, tavanına gerdirilmiş dev bayraklar var... gündüz maçı... güneş vurdu mu çimler yemyeşil parlıyor, bir de hafif esintiyle gelen o çim kokusu.. yıllarca asy'nin merdivenlerinden koşar adım çıkarken ilk kapıdan o yeşilliği gördüğümde o kokuyu hissettiğimde beni benden aldı hep.... o heyecanım hiç bitmedi... tekrar dönelim o güne... maçtan önce dönemin gazetelerinin yaptığı ankette yılın en yakışıklı futbolcusu seçilen uğur. ödülünü orta yuvarlakta yanlış hatırlamıyorsam sibel can'dan alıyor. bütün stadta öp! öp! öp! sesleri. ardından coşkun geliyor santraya... 3 lü çektiriyor. ama önce açıktan başlıyor. tek tek tüm tribünler ardından bütün stad... kaşar ekmek ayran meysuuu diye bağıran satcıdan alınan o kaşarlı pide ve ayran... üstü tel tel kağıt şapkalar. asy'nin önceki eski açığını binlerce insanın kafasında bu şapkayla hatırlarım hep. bir de sünnet olmadan bir gün önce babamla gittiğim malatya maçını...
