ilk basımı 2009 yılında olan mehmet yılmaz'ın "samsunspor: kırmızı beyaz siyah" kitabından;
hakkı yeşilyurt'un "deplasman tribününden basın tribününe..." başlıklı yazısından;
1991-92 sezonundaki sarıyer maçı... yusuf ziya öniş'te. zaten hiç şansımız tutmazdı onlara. en güçlü zamanlarımızda bile, iç-dış saha demeden, genelde yenerlerdi samsunspor'u.
adet değişmemiş, yine yenmişlerdi. samsunspor için, ölüm kalım maçında. hemen hemen ülkedeki tüm statlarda maç seyretmiş biri olarak, sarıyer bir başkaydı. futbol medeniyetinin başkentiydi orası. kadınlı erkekli... görsel bir şölendi futbol. kavgasız, gürültüsüz, kişisel hırs ve ihtiraslardan uzakta... tribün liderlerinin uzun saçlı, küpeli bir erkek olması acayibimize gitmişti baştan. tek giriş kapısı olduğu için önlerinden geçerek bize ayrılan bölüme gitmemize rağmen, tek kötü laf etmemiş, en ufak bir tacizde bulunmamışlardı. hatta "hoş geldiniz," diyenler bile vardı. küfrün hiç uğramadığını gördük. futbol adına güzel hareketlere, forma rengi ne olursa olsun alkış tutulduğunu da... bir başkaydı sarıyer; bu âleme çok ters. şaşkındık... biz hiç öyle bilmezdik ki. 2-1 yenilerek neredeyse küme düşmemize, en ufak tepki vermememiz de ondandı.
türkiye'deki futbol coğrafyasında pek görülebilen bir durum olmasa da...
