gürel yurttaş’ın haziran 1995 basımlı “kartal’ın pençesi” adlı kitabından;
tarih 30 mayıs 1987’ydi.
ali sami yen stadı’nın tribünleri tamamen doluydu. her taraf siyah-beyazlı renklere boyanmıştı sanki. beşiktaş, denizlispor karşısında uzun süre gol atmak için zorlandı. çünkü rakip kapanıyordu ve beraberlik için oynuyordu.
ceza alanına gönderilen bir korner atışına gerilerden gelerek kafayı çakan ali bir anda tribünleri ayaklandırdı. top ağlardaydı ve beşiktaş 1-0 öndeydi. bitime artık 10 dakika kalmıştı. denizlispor bir frikik kazandı. mahmut, topu erol’a pas olarak attı, barajdaki beşiktaşlı futbolculara sanki sihirli bir değnek dokunmuştu, hiçbiri bu sırada kıpırdamadı. erol da çok sert vurdu. top filelere gitmişti. 1-1.
galatasaray’da ise her şeyin bittiğinin sanıldığı, derwall’in gitmeye hazırlandığı anda bayram vardı. antalyaspor’u 3-1 yenmişler ve son haftaya bir puan önde girmişlerdi. istifası istenen derwall bu kez omuzlardaydı. baştacı edilmişti.
beşiktaş son maçında bursaspor’u deplasmanda 2-0 yendi. ama artık iş isten geçmiş, galatasaray, zalad’ın son derece hatalı goller yediği karşılaşmada eskişehirspor’u 2-1’le geçmiş ve şampiyonluk turunu atmıştı bile…
) 
